Choroby Kessona Opieka nad rannym nurkiem to artykuł opisujący procedury medyczne, które zgodnie z amerykańską metodologią medyczną muszą być wykonywane pod nadzorem lekarza. Należy najpierw ustalić choroby kesonowe stopień pilności leczenia urazu.
Dokonaj wstępnej oceny w miejscu nurkowania. Choroba Cassona lub którykolwiek z opisanych powyżej objawów pojawia się w ciągu 24 godzin od wypłynięcia na powierzchnię. Stan początkowy nurka determinuje kolejność wykonywanych czynności i stopień ich pilności.
Na podstawie klasyfikacji stosowanej przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych nurka można zaliczyć do jednej z trzech kategorii:
- Krytyczna kondycja
- Ostry stan
- Stan na czasie
Spis treści
1) Choroba Kessona w stanie krytycznym
(Nagłe przypadki CHOROBY QUESONA)
Objawy są ciężkie i pojawiają się szybko, w ciągu około godziny od pojawienia się. Może wystąpić utrata przytomności. Objawy mogą postępować. Nurek może odczuwać silny ból głowy, trudności w oddychaniu lub znaczne zaburzenia świadomości. Jawne zaburzenia neurologiczne objawiają się zaburzeniami świadomości, nieprawidłowym chodem lub osłabieniem.
Ci nurkowie są bardzo chorzy i w stanie krytycznym. Jeśli to konieczne (np. jeśli nurek jest nieprzytomny), rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową i natychmiast ewakuuj nurka. Sprawdź drogi oddechowe pod kątem ciał obcych. Jeżeli wymagana jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa, rannego nurka należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach. Wymioty są szczególnie niebezpieczne w tym stanie; w takim przypadku nurka należy szybko przewrócić na bok, zanim drogi oddechowe się udrożnią i będzie można kontynuować resuscytację poprzez powrót do pozycji leżącej.
Jeśli to możliwe, podczas regulacji oddychania używaj dodatkowego tlenu, aby ranny nurek otrzymał większą ilość tlenu. Nawet jeśli resuscytacja zakończy się sukcesem i nurek odzyska przytomność, do czasu przybycia nurka do placówki medycznej należy zapewnić 100% tlenu.
Jeśli dostępny jest przeszkolony personel pielęgniarski, należy rozpocząć dożylne podanie roztworu izotonicznego niezawierającego dekstrozy. Początkowe szybkie podanie 1 litra w ciągu 30 minut zapobiegnie odwodnieniu i zmniejszy zagęszczenie krwi. Po wykonaniu tej czynności szybkość można zmniejszyć do 100–175 cm3/godz.
Dodatkowo do dalszej korekty procesu odwodnienia i normalizacji ciśnienia krwi niezbędne są 1 litrowe urządzenia do podawania płynów, jednak powinien to robić przeszkolony personel, który właściwie oceni sytuację. W przeciwnym razie mogą pojawić się problemy ze zwiększoną ilością płynów w organizmie i uczuciem dyskomfortu w przypadku zatrzymania moczu. Jeśli dostępny jest przeszkolony personel, należy cewnikować nieprzytomnych nurków, a także tych, którzy nie mogą oddać moczu.
Zadzwoń do działu pomocy technicznej lub DAN
Po ustabilizowaniu się stanu i podjęciu działań ewakuacyjnych należy skontaktować się z DAN. Eksperci medyczni DAN pomogą w ustaleniu diagnozy, a jeśli zajdzie taka potrzeba, także w ustaleniu przebiegu leczenia. Skontaktuj się ze specjalistami, nawet jeśli oddychanie tlenem poprawiło stan nurka. Oczekując na ewakuację, należy zebrać jak najbardziej szczegółowy wywiad medyczny, a także opisać stan neurologiczny nurka. Fakty te będą pomocne w zdobyciu odpowiedniego sprzętu medycznego. Jeżeli do ewakuacji wykorzystywany jest ruch lotniczy, ciśnienie wewnętrzne statku powietrznego musi być podobne do ciśnienia na poziomie morza i nie może przekraczać wysokości 800 stóp/244 metrów, chyba że stwarza to problemy dla bezpieczeństwa statku powietrznego.
Ułóż nurka w pozycji bocznej, zwanej także pozycją bezpieczną. Powoduje to ułożenie osoby na jednym boku (zwykle lewym), z głową podpartą pod niskim kątem i nogą zgiętą w kolanie. Jeśli wystąpią wymioty, grawitacja pomaga utrzymać drożność dróg oddechowych.
2) Choroba Kessona w stanie ostrym.
(kategoria B - ostre stany CHOROBY CASONA)
W tym przypadku głównym objawem jest silny ból, który nie ustępuje lub narasta w ciągu ostatnich kilku godzin. Nurkowie nie odczuwają żadnego szczególnego niepokoju poza bólem, a objawy neurologiczne nie są oczywiste bez dokładnego zbadania.
Natychmiast podłącz rannego nurka do 100-procentowego tlenu i podaj płyny doustne. Nie należy próbować uśmierzać bólu żadnymi środkami przeciwbólowymi, chyba że zaleci to lekarz. Kontynuuj podawanie tlenu do czasu przybycia do placówki leczniczej.
Skontaktuj się z DAN lub najbliższą placówką medyczną, aby dowiedzieć się, jaki transport jest potrzebny i dokąd należy zabrać nurka, nawet jeśli objawy ustąpiły po podaniu tlenu. Transport lotniczy nie jest konieczny we wszystkich przypadkach.
Oczekując na ewakuację, przeprowadź jak najbardziej szczegółowy wywiad i opisz stan neurologiczny nurka. Informacje te będą przydatne dla personelu placówki leczniczej. Jeżeli do ewakuacji wykorzystywany jest ruch lotniczy, ciśnienie wewnętrzne statku powietrznego musi być podobne do ciśnienia na poziomie morza i nie może przekraczać wysokości 800 stóp/244 metrów, chyba że stwarza to problemy dla bezpieczeństwa statku powietrznego.
3. Terminowy stan choroby kesonowej
Kategoria C – – Wczesne przypadki CHOROBY QUESONA
Objawy nie są oczywiste lub nasilają się powoli w ciągu kilku dni. Zwykle głównymi objawami są ból lub dziwne odczucia; w tym przypadku rozpoznanie CHOROBY QUESONA może nie wchodzić w grę. Uzyskaj możliwie najpełniejszą historię przypadku nurkowego i przeprowadź ocenę neurologiczną. Następnie zadzwoń do DAN lub najbliższej placówki medycznej lub udaj się do najbliższej placówki medycznej w celu uzyskania oceny.
II. Jeśli to możliwe, zdobądź historię nurkowania, zbierz i udokumentuj wszelkie przypadki przypominające CHOROBĘ CESONA:
– zbierz wszystkie informacje o tym, co wydarzyło się w ciągu 48 godzin przed urazem, czyli informacje o wszystkich nurkowaniach: głębokości/czasy, tryby wynurzania, przerwy między nurkowaniami, gazy oddechowe, opis problemów lub objawów przed, po lub w trakcie nurkowania;
– zapytaj o początek objawów i ich progresję po ostatnim nurkowaniu;
– zebrać informacje na temat wszelkich środków pierwszej pomocy (w tym podania 100% tlenu), a także skuteczności tych środków w zapobieganiu objawom pourazowym;
– zanotować wyniki miejscowego badania neurologicznego (opisane poniżej);
– sporządzić opis wszystkich bólów stawów lub innych mięśni ciała, podając lokalizację, intensywność, a także zmiany, które nastąpiły podczas przeniesienia;
– uzyskać informację o pojawieniu się wysypki;
– podać opis wszelkich obrażeń odniesionych przed, w trakcie lub po nurkowaniu.
III. Wykonanie miejscowego badania neurologicznego
Informacje na temat stanu neurologicznego rannego nurka będą pomocne dla personelu medycznego w zapewnieniu skutecznego leczenia. Badanie centralnego układu nerwowego rannego nurka bezpośrednio po wypadku dostarczy ważnych informacji lekarzowi prowadzącemu leczenie.
Przeprowadzanie lokalnego badania neurologicznego jest łatwe do nauczenia i może być wykonywane przez osoby bez przeszkolenia medycznego. Badanie należy wykonywać w miarę możliwości, ale w takich granicach, aby nie opóźniało ewakuacji do placówki medycznej. Opis badania można znaleźć na stronie internetowej DAN, a także w Przewodniku medycznym DAN Diving and Travel Medical Guide.
IV. Zabierz rannego nurka do najbliższej placówki medycznej i zadzwoń do DAN
Najpierw zadzwoń do lokalnego EMS, a następnie zadzwoń do DAN. W zależności od ciężkości urazu (patrz wyżej), zapewnij nurkowi opiekę nad drogami oddechowymi, oddechowymi i krążeniowymi oraz skontaktuj się z lokalnym pogotowiem ratunkowym. Po nawiązaniu kontaktu z pogotowiem ratunkowym zadzwoń do DAN, personel medyczny jest dostępny 24 godziny na dobę, aby pomóc w nagłych przypadkach.
Jak postępować dzwoniąc na infolinię DAN:
1. Połączenia z Infolinią kierowane są do centrali Duke University Medical Center. Poinformuj operatora, do którego dzwonisz, o sytuacji awaryjnej związanej z nurkowaniem. Operator natychmiast połączy Cię z DAN lub oddzwoni tak szybko, jak to możliwe.
2. Pracownik DAN może udzielić Ci natychmiastowej porady lub oddzwonić po konsultacji z lokalnym lekarzem lub Regionalnym Koordynatorem DAN.
3. Pracownik DAN lub Koordynator Regionalny może poprosić Cię o poczekanie przy telefonie, aż podejmie decyzję. Może to zająć 30 minut lub dłużej, dlatego konieczne będzie wielokrotne połączenie telefoniczne.
Opóźnienie to nie powinno zagrażać zdrowiu nurka. Jeśli jednak sytuacja stanie się zagrażająca życiu, należy natychmiast zabrać nurka do najbliższej placówki medycznej, aby ustabilizować jego stan zdrowia. Zadzwoń do Centrum Pomocy w Podróży DAN pod numer 1-800-326-3822 (1-800-DAN EVAC), aby skonsultować się z lokalnym dostawcą usług medycznych.
Pomimo powyższych faktów na temat CHOROBY CESONA, nie należy sądzić, że nurkowanie zawsze zakończy się kontuzją. W rzeczywistości CHOROBA CESONA występuje w stosunkowo rzadkich przypadkach, badania pokazują, że występuje ona jedynie w 3-4 przypadkach na 10 000 nurkowań, rocznie zdarza się około 1000 takich wypadków. Większość przypadków CHOROBY CESONA nie jest poważna i jeśli zostanie wyleczona, nie wpływa na dalszą aktywność nurkową.
Jak w każdym sporcie, podczas nurkowania możesz doznać kontuzji, ale wiedza o tym, jak rozpoznać CHOROBĘ CASONA, zawsze przyniesie dobre rezultaty. Serwis DAN jest dostępny 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu i oferuje porady ekspertów na całym świecie w zakresie diagnozowania i leczenia CHOROBY QUESONA. Niewiele jest dyscyplin sportowych, w których można uzyskać takie wsparcie.
Jednakże DAN nie spoczywa na laurach. Nadal poszukujemy sposobów na zmniejszenie w przyszłości liczby wypadków nurkowych. Projekt „Badania nurkowe” pracuje właśnie nad tymi pytaniami. Studia te szkolą zainteresowanych w zakresie rozpoznawania CHOROBY QUESONA oraz zbierają różne dane i informacje na temat nurkowania. Głównym celem tego projektu jest stworzenie bazy danych, której zasoby zapewnią bezpieczne nurkowanie. Aby dowiedzieć się więcej o tym projekcie, odwiedź tę stronę internetową: www.DiversAlertNetwork.org/medical/research/pde/.
Powrót do nurkowania po chorobie Quesona
Niniejsze Zasady Floty są przeznaczone dla profesjonalistów zajmujących się nurkowaniem. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych opracowała przepisy dotyczące powrotu do nurkowania po zakończeniu leczenia. Jeśli CHOROBA CASONA powoduje jedynie ból, bez objawów neurologicznych, nurkowie mogą wznowić nurkowanie w ciągu 2 do 7 dni od leczenia, w zależności od schematu leczenia.
Jeśli występują objawy neurologiczne, nurek może wznowić nurkowanie w ciągu 2 do 4 tygodni od leczenia, w zależności od nasilenia objawów. W szczególnie ciężkich przypadkach, trzy miesiące po leczeniu nurek musi przejść badanie przez lekarza nurkowego.
Zasady dla amatorów sportów nurkowych
Nurkowie, którzy nie utrzymują się z nurkowania, wymagają bardziej konserwatywnego podejścia, aby zminimalizować ryzyko ponownego urazu.
– W przypadkach, gdy występuje jedynie ból, bez obecności objawów neurologicznych, zaleca się powstrzymanie się od nurkowania przez minimum 2 tygodnie.
– W przypadku zaobserwowania niewielkich zaburzeń neurologicznych zaleca się powstrzymanie się od nurkowania przez okres 6 tygodni.
– W przypadku nasilonych objawów neurologicznych lub jakichkolwiek objawów resztkowych zaleca się całkowitą rezygnację z nurkowania.
Nawet jeśli objawy nie były poważne i całkowicie ustąpiły, nurek, który miał wiele epizodów CHOROBY CASONA, powinien być odnotowany w rejestrze. Jeżeli CHOROBA CAISONA została nabyta w miejscu, w którym CHOROBA CAISONA nie została wykryta u innych nurków o tym samym profilu nurkowym, wówczas jest możliwe, że nurek ma zwiększoną podatność na CHOROBĘ CAISONA. W takich przypadkach należy skonsultować się z lekarzem nurkowym, aby ustalić, czy wznowienie nurkowania jest bezpieczne.
– Pamiętaj, że zdrowie jest Ci potrzebne przez całe życie.
Pisze o Choroby Kessona Informacje z DAN (diversalertnetwork.org) są wykorzystywane do opieki nad poszkodowanymi nurkami
