Miejsca na rzece Dźwinie, które zostały zalane przez elektrownię wodną w Rydze

Riga HES zapewnia przyjazną dla środowiska produkcję energii elektrycznej

Elektrownie wodne Daugava produkują do 901 TP6T energii elektrycznej, która jest wytwarzana na Łotwie przy wykorzystaniu zasobów odnawialnych i bez emisji do atmosfery. Daugava HPP zapewnia przyjazną dla środowiska produkcję energii elektrycznej, ponieważ wykorzystuje odnawialne źródło energii - wodę.

Powstanie Ryskiego HPP Daugava jest owiane historią

W niedawnej przeszłości ludzie mieszkali tam nad brzegami Dźwiny, obecnie osady znajdują się pod wodą. Niektóre miejsca na Dźwinie zostały zalane przez elektrownię cieplną Ryga podczas jej budowy. Riga HPP to ostatnia, najnowocześniejsza elektrownia wodna Dźwiny i druga co do wielkości elektrownia na Łotwie. Został zbudowany w latach 1966-1974 i znajduje się 35 km od ujścia rzeki, w Zatoce Ryskiej. Maksymalny spadek HES wynosi 18 metrów.

HPP w Rydze

Riga HES zapewnia zaopatrzenie w wodę Rygi

Rzeka Dźwina, Ryga HES pracuje również na potrzeby zaopatrzenia w wodę Rygi, dostarczając wodę do Rygi rurami i dostarczając 44% ilości wody zużywanej w Rydze. Dostawa odbywa się z przepompowni HES, po lewej stronie Dźwiny.

Podczas budowy elektrowni wodnej w Rydze w Dźwinie dokonano poważnych zmian

Podczas budowy zbiornika wodnego na długości 27 km zasypano tamy, tamy i wały, blokując górną część Suchej Dźwiny. Wschodni kraniec wyspy Dole, kilka okolicznych wysepek (Mārtiņsala, Nulpe), a także bystrza w górę rzeki Dole zostały zalane w wyniku napełnienia zbiornika HPP w Rydze.

Podczas zalania HPP woda zalała kilka zabytków archeologicznych (miejsca osadnictwa, starożytne groby) na od dawna zamieszkanym odcinku doliny Dźwiny. Wraz ze wzrostem poziomu wody powstało 5 nowych wysp o łącznej powierzchni około 200 ha. Największą jest sala Náves na terenie dawnego półwyspu pomiędzy Daugmali i Saulkalni. Na jednej z nowych wysp naprzeciwko Ikškilei znajdują się ruiny kościoła św. Maynarda.

Położenie Rygi HPP, stare mapy topograficzne

Mapy z lat 1929 i 1940 pokazują wiele zalanych osiedli. Obecne położenie wybrzeża zaznaczono czerwoną linią.